Bij zijn terugkeer In Nederland kort voor het uitbreken van de oorlog figureerden Indische voorwerpen in het werk van Dolf Breetvelt: textielen, houtsnijwerk, maskers. Zelf noemde hij zijn werk in de oorlog realistisch. Na de oorlog werden de vormen in zijn werk vereenvoudigd ten koste van de dieptewerking: ook bij hem deed de invloed van Braque zich gelden. Zo evolueerde zijn werk naar de abstractie begin jaren vijftig: het afbeelden werd losgelaten en het 'nieuwe beelden' kreeg hem in de greep. Toch zou hij zijn indrukken van Franse dorpjes en landschappen tegelijkertijd in realistische aquarellen weergeven. Het vroegste abstracte werk was opgebouwd uit lijnen en kleurvlakken, met Míro als inspiratiebron. Daarna werd zijn stijl steeds vrijer en ontstonden er schilderijen met wervelende kleurenpracht. Vanaf begin jaren vijftig ontdekte Breetvelt zijn capaciteiten als beeldhouwer in tropisch hardhout. Zijn abstracte beelden waren aanvankelijk complex van vorm en glad afgewerkt. Later werden de vormen massiever en schroomde hij niet om de beitelslagen zichtbaar te laten.